Βιογραφία
Ο Electros (κατά κόσμον Μπάμπης Βέκρης/Babis Vekris) γεννήθηκε στην Τρίπολη Αρκαδίας στις 10 Αυγούστου 1950. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, όπου μεταξύ άλλων πειραματίστηκε με τα κολάζ και τις κατασκευές, ενώ επηρεάστηκε από τον σουρεαλισμό του Giorgio de Chirico.
Το 1979 εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη, όπου το 1981 έλαβε μια χορηγία από το Ford Foundation και έναν χρόνο αργότερα ξεκίνησε τις σπουδές του στο New York Studio School με υποτροφία. Έως το 1985 παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου, ζωγραφικής, γλυπτικής, αρχιτεκτονικής, βιτρώ, φρέσκο, σχεδίου για σκηνικά και κοστούμια και ιστορίας της τέχνης του 19ου και του 20ου αιώνα.
Συνεπαρμένος από την πρόοδο των τεχνολογικών και ηλεκτρονικών μέσων, η επίδραση των οποίων στάθηκε καταλυτική για την εξέλιξή του, παρουσιάζει σειρές έργων όπως The Nuclear Age (1982), Cosmogonia (1983) και Utopia (1984), ενώ επικεντρώνει το ενδιαφέρον του ιδιαίτερα στη σύνδεση ανάμεσα στην τέχνη, την τεχνολογία και την επιστήμη, π.χ. Without Gravity (1988), Silicon Season (1990) και The Digital Series (1991). Ειδικά στα έργα της τελευταίας σειράς μελετά τις συνέπειες της τεχνολογίας στον άνθρωπο, με κεντρικό θέμα έναν κλασικό ανδρικό κορμό σε ένα περίπλοκο φόντο από ψηφιακά συστήματα (π.χ. The Digital Man II, The Toxicated Man). Είναι επίσης η περίοδος κατά την οποία υιοθετεί το όνομα Electros και πλέον τα μικροκυκλώματα, οι μετασχηματιστές, οι λαμπτήρες νέον, οι μεταλλικές σφαίρες και κάθε είδους τεχνολογική συσκευή και υλικό χρησιμοποιείται ως πρώτη ύλη στα έργα του.
Ο Electros καταγράφει τις επινοήσεις του, συχνά ουτοπικές ή φανταστικές, σε ένα σύνολο από σχέδια, ορισμένα εκ των οποίων υλοποιούνται σε γλυπτά, επιτοίχιες συνθέσεις, εγκαταστάσεις και περιβάλλοντα. Τα έργα του είναι προγραμματισμένα ώστε οι περίπλοκοι εσωτερικοί μηχανισμοί τους να λειτουργούν με ρυθμό, επανάληψη και περιοδικότητα σε αντίστιξη, ούτως ώστε ο θεατής να ξαφνιάζεται καθώς ανακαλύπτει μια νέα σύνθεση κάθε φορά. Πρόκειται για ένα είδος κινητικής τέχνης που βασίζεται στα φωτοκινητικά και ηχητικά εφέ, καθώς και στην ηλεκτρονική και ψηφιακή τεχνολογία. Στις επινοήσεις του περιλαμβάνονται επίσης ορισμένες ουτοπικές βιοκλιματικές αρχιτεκτονικές κατασκευές.
Η δουλειά του Electros προσανατολισμένη καθώς είναι σε ζητήματα που αφορούν το μέλλον της ανθρωπότητας, με δεδομένη την επικράτηση της τεχνολογίας στη φύση, την κοινωνία και την τέχνη, περιλαμβάνει αναφορές στη φιλοσοφία και τη μυθολογία (Laokoon Group, 2004), στην εξερεύνηση του διαστήματος (Space in fraction, 1996, On suspense, 1999) και σε προηγμένους εξωγήινους πολιτισμούς (Celestial Visitor, 1996, Digital Avatar, 2004, Sidereal spectacle, 2004), στη ρομποτική (Talos, 1998, Intuitive Navigator, 2006) και γενικότερα στην επιστήμη (The binary era, 1995, The Tesla Project, 2008, Scientific Remedy, 2007, Frozen in Time, 2008), όπως επίσης στα φυσικά φαινόμενα και το περιβάλλον (Electronic Rain, 1995, Eco-sphere, 1999, Arti-Physical, 2007).
Η σχεδόν φετιχιστική χρήση των τεχνολογικών μέσων από τον Electros αποσκοπεί στη διαμόρφωση μιας νέας αισθητικής που θα συμβαδίζει με την σύγχρονη τεχνολογική κουλτούρα, χωρίς να στερείται παιγνιώδους διάθεσης. Πολύ περισσότερο δε στοχεύει στην ανάδειξη μιας εντελώς νέας αντίληψης για την τεχνολογική κυριαρχία, τέτοιας που δεν θα απαξιώνει, αντίθετα θα εκφράζει τις κοινωνικές αξίες και τον ανθρωπισμό, όπως προτείνει για παράδειγμα στο έργο The proportions of the human body (1996).
Έργα του Electros έχουν παρουσιαστεί στις Η.Π.Α., στην Τσεχία, στην Γερμανία, στην Αυστρία, στην Ελβετία, στην Ιαπωνία, στο Μεξικό και στην Ελλάδα, ενώ βρίσκονται σε πολλές δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές, καθώς και εγκατεστημένα στον δημόσιο χώρο.